moneta srebrna

См. также в других словарях:

• moneta — ż IV, CMs. monetaecie; lm D. monetaet «pieniądz metalowy, zwykle w kształcie okrągłej płytki o określonych wymiarach i odpowiednim ciężarze, z wybitym godłem państwowym lub czyimś wizerunkiem oraz oznaczeniem wartości; także zbiorowo: pieniądze… …   Słownik języka polskiego

• denar — m I, DB. a, Ms. denararze; lm M. y «starorzymska moneta srebrna; w średniowieczu: podstawowa srebrna jednostka monetarna w Europie (także i w Polsce do końca XIII w.)» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• gulden — m IV, DB. a, Ms. guldennie; lm M. y «w krajach germańskich: moneta złota emitowana tam od XIV w.; później także moneta srebrna niemiecka, holenderska i skandynawska; dziś jednostka monetarna w Holandii równa stu centom» Dać, zapłacić guldena.… …   Słownik języka polskiego

• obol — m I, D. a; lm M. e, D. i a. ów hist. «w starożytnej Grecji: drobna moneta z miedzi i srebra wartości 1/6 drachmy; w Polsce średniowiecznej: drobna moneta srebrna wartości pół denara» ‹gr.› …   Słownik języka polskiego

• brakteat — m IV, D. a, Ms. brakteatacie; lm M. y num. «moneta srebrna, rzadziej złota, z cienkiej blaszki, wybijana jednostronnie; używana w średniowieczu w Europie Środk.wej» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• kopiejka — ż III, CMs. kopiejkajce; lm D. kopiejkajek «drobna moneta srebrna, później miedziana, setna część rubla, będąca w obiegu w Rosji od XVI w.» ‹ros.› …   Słownik języka polskiego

• korona — ż IV, CMs. koronanie; lm D. koronaon 1. «symbol władzy monarchy, zwykle w postaci złotej, bogato zdobionej obręczy, wkładanej na głowę» ∆ Korona pięciopałkowa, hrabiowska, baronowska itp. «wyobrażenie korony na herbach i przedmiotach użytkowych… …   Słownik języka polskiego

• ort — m IV, D. u, Ms. orcie; lm M. y num. «drobna moneta srebrna, bita w wielu krajach europejskich w XVI XVIII w. (w Polsce o wartości początkowo 10, potem 18 gr.)» ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

• sestercja — ż I, DCMs. sestercjacji; lm D. sestercjacji (sestercjacyj) hist. «moneta srebrna lub brązowa bita w starożytnym Rzymie od III w. p.n.e. do III w. n.e.» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• talar — m IV, DB. a, Ms. talararze; lm M. y num. «duża moneta srebrna, początkowo stanowiąca równowartość złotego dukata, bita od XV w. w różnych krajach europejskich; w Polsce przetrwała w obiegu do drugiej połowy XIX w.» ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

• kopiejka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. kopiejkajce; lm D. kopiejkajek {{/stl 8}}{{stl 7}} rosyjska drobna moneta srebrna, później miedziana, wartości setnej części rubla <ros.> {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień